به گزارش آسمان اقتصاد، در چند ماه اخیر شاهد افزایش نرخ محصولات فولادی از جمله میلگرد بودهایم که این موضوع کاهش تقاضا را به دنبال داشته است.
از طرفی دیگر کمبود و قطعی گاز و برق آسیبهایی را متوجه صنعت کرده و تولیدات آنها را کاهش داشته ضمن اینکه تعرفههای سنگین عراق نیز صادرات میلگرد را فلج کرده؛ مجموع این عوامل بازار فولاد ایران را دچار رکودی سنگین و بی سابقه کرده و آن را در تنگنا قرار داده است.
حمیدرضا ریحانی، کارشناس فولاد با بیان اینکه بازار فولاد کشور این روزها وضعیت خوشایندی ندارد، اظهار داشت: محدودیتهای برق و انرژی، فعالیت واحدهای تولیدی را به طور چشمگیری کاهش داده همچنین به دلیل نبود تقاضا رکود سنگینی بازار را فرا گرفته است.
وی افزود: کشور عراق که پیشتر سهم قابل توجهی از صادرات محصولات فولادی ایران را به خود اختصاص داده بود، اخیراً تعرفهای سنگین به ارزش حدود ۱۳۰ دلار بر واردات میلگرد وضع کرده است.
ریحانی اضافه کرد: این اقدام عملاً صادرات میلگرد به عراق را ناممکن ساخته و بازار این کشور برای ایران از دست رفته تلقی میشود. فعلاً این تعرفه تنها برای میلگرد اعمال شده و شامل تیرآهن و کلاف نمیشود، اما در این شرایط، خطر توقف کامل صادرات جدی است.
محمود اصفهانی، فعال بازار فولاد نیز از افزایش ۲ الی ۳ هزارتومانی قیمت میلگرد در ماههای اخیر خبر داد و گفت: این رشد قیمت به رکود بیشتر بازار منجر شده است.
چالشهای ناشی از کمبود برق
وی افزود: در یکی دو ماه اخیر، قیمت میلگرد از حدود ۲۷ الی ۲۸ هزارتومان به ۳۰ الی ۳۱ هزارتومان رسیده است و این افزایش باعث شده تا مردم از خرید منصرف شوند و تنها نظارهگر باشند.
اصفهانی در ادامه به مشکل کمبود و قطعی انرژی در صنعت فولاد اشاره کرد و گفت: کمبود گاز و برق آسیبهای جدی به صنعت فولاد وارد کرده است. کارخانههای شمال غرب کشور که بیشتر تحت تاثیر این بحران قرار دارند، زیانهای سنگینی را متحمل شدهاند. به دلیل سهمیهبندی و محدودیت در مصرف انرژی، کارخانهها با مشکلات جدی در تولید مواجه شدهاند.
وی افزود: در بورس کالا، تقاضای محصول نهایی بسیار پایین است و بیشتر تقاضا مربوط به مواد اولیه است که کارخانهها به دلیل مشکلات انرژی قادر به تأمین آنها نیستند. در حال حاضر، با وجود این مشکلات، کمبود عرضه مشاهده نمیشود، چراکه تقاضا به شدت کاهش یافته است.
اصفهانی تأکید کرد: زمانی که تقاضا در بازار ضعیف باشد، میزان عرضه اهمیتی ندارد. در واقع، فشار تقاضا مشخص میکند که عرضه کافی است یا خیر، اما در شرایط کنونی تقاضای کمی وجود دارد و بنابراین عرضه اهمیت چندانی ندارد.
او همچنین به وضعیت ناراضی کارخانهها اشاره کرد و گفت: با وجود این شرایط، کارخانهها همچنان باید به تولید ادامه دهند، به ویژه که در بازارهای صادراتی فعالیت دارند، اما محدودیتها و مشکلات موجود، باعث نارضایتی آنها از شرایط فعلی شده است.
انتهای پیام/